τρίχηλον

και τριχήν Α

(κατά τον Ησύχ.) «τρικόρυφον».

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρι-* + -χηλος (< χηλή «οπλή ζώου, προεξοχή»), πρβλ. και τρίχαλος. Αν και ο τ. παραδίδεται με τη γρφ. τριχήν, η γρφ. αυτή θεωρήθηκε παρεφθαρμένη και διορθώθηκε σε τρίχηλον].